بارانداز.[ اَ ] ( اِ مرکب ) قسمتی از ساحل و یا بندرگاه و یا منزلی از راه که چارواداران یا کشتی ها و یا دیگر وسایل حمل و نقل مال التجاره و بار خود از ستور فروگیرند. قدسی گوید : از خس و خار درین دشت صدا می آید که درین منزل پرخوف مکن بارانداز.( از آنندراج ).رجوع به بارافکن شود. || فروکش شدن. ( غیاث ). فروکش کردن. || مقام گزیدن. ( غیاث ). رجوع به بارافکن شود.
فرهنگ معین
(اَ ) (اِمر. )۱ - بخشی از ساحل یا بندرگاه ک ه کشتی ها بار خود را آنجا بر زمین گذارند. ۲ - جایی که کاروان فرود می آید.
فرهنگ عمید
۱. جای بار انداختن. ۲. قسمتی از ساحل یا بندرگاه که در آنجا کشتی ها بارهای خود را خالی می کنند، بارافکن. ۳. [قدیمی] جایی که کاروان فرود بیاید.
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱ - قسمتی از ساحل یا بندرگاه یا منزلی از راه و یا کاروانسرا که در آن چارواداران یا کشتیها یا وسایل دیگر حمل و نقل مال التجاره و بار خود را از ستوران فرو گیرند . ۲ - ( اسم ) اقامت مقام گزیدن.
فرهنگستان زبان و ادب
{landing} [مهندسی منابع طبیعی- محیط زیست و جنگل] منطقه ای پاک سازی شده در جنگل که در آن بینه ها را برای انتقال به خارج از جنگل در کامیون بارگیری می کنند
دانشنامه آزاد فارسی
بارْاَنداز (dock) بارْاَنداز محل عرضۀ خدمات بندری به کشتی های تجاری و نیروی دریایی. معمولاً به شکل اسکلۀ خطی ساده ای است و همۀ انواع کشتی ها، با هر اندازه ای، از آن استفاده می کنند. بارانداز دارای تجهیزات اختصاصی برای حمل ونقل کالاهای حجیم، کالاهای یخ زده، عبورومرور کانتینرها، و تانکرهای نفت است.
ویکی واژه
بخشی از ساحل یا بندرگاه ک ه کشتیها بار خود را آنجا بر زمین گذارند. جایی که کاروان فرود میآید.