معنی اغلاط | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

اغلاط. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ غَلَط. مأخوذی از تازی.غلطها. ( از ناظم الاطباء ). ج ِ غلط. ( غیاث اللغات ).
اغلاط. [ اِ ] ( ع مص )در غلط افکندن کسی را. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). غلط کردن. ( غیاث اللغات ). در غلط افکندن. ( از تاج المصادر بیهقی ). بغلط افکندن : اغلطه ؛ اوقعه فی الغلط. ( از اقرب الموارد ). مُغالَطَة. ( از اقرب الموارد ). در غلط انداختن. ( یادداشت بخط مؤلف ).