ویکی واژه آنکه رویی سرخ چون آتش دارد، و به مجاز، دارنده رویی سرخ و سفید؛ زیبارو. اَلا ای تُرک آتشرو ساقی/ به آب باده عقل از من فرو شوی. «سعدی»
