سایت به محلی در اینترنت اطلاق می‌شود که شامل یک یا چند صفحه است. هر یک از این صفحات دارای محتوای متنوعی از جمله متن، تصویر، ویدئو و فایل‌های صوتی می‌باشد. هر سایت در دنیای وب یک آدرس منحصر به فرد یا URL دارد که از اجزای مختلفی تشکیل شده است. سایت‌ها نیز مانند انسان‌ها نامی خاص دارند که در دنیای وب به آن دامنه یا دامین گفته می‌شود. هر سایت دارای یک دامین و یک شماره شناسایی منحصر به فرد به نام IP است که آن را از سایر صفحات متمایز می‌کند. همچنین، هر دامنه منحصر به فرد با یک پسوند خاص به پایان می‌رسد. در ایران، رایج‌ترین این پسوندها شامل com، ir، org و... هستند. صفحات وب معمولاً با استفاده از HTML نوشته می‌شوند و این کدها اساس هر صفحه اینترنتی را تشکیل می‌دهند. با استفاده از پروتکل‌های PHP، می‌توان به این کدها دسترسی پیدا کرد. وظیفه این پروتکل‌ها انتقال اطلاعات از سرور سایت به مرورگر برای نمایش به کاربر است. اجزای اصلی وب‌سایت‌ها، صفحات وب هستند که با استفاده از زبان نشانه‌گذاری ابرمتن (HTML و XHTML) طراحی شده‌اند. دسترسی به این صفحات از طریق یک URL مشترک با نام صفحه اصلی امکان‌پذیر است که به‌طور فیزیکی بر روی همان سرور قرار دارد. آدرس‌های صفحات به‌صورت سلسله‌مراتبی سازمان‌دهی می‌شوند، در حالی که ابرپیوندهای موجود بین آن‌ها تعیین می‌کنند که کاربر چگونه اطلاعات را مشاهده کند و ترافیک وب چگونه در بخش‌های مختلف وب‌سایت توزیع شود.
