فلوکستین (Fluoxetine) یک داروی ضدافسردگی است که به گروه داروهای مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین تعلق دارد. این دارو برای درمان اختلالات روانی مختلف، از جمله افسردگی، اختلال اضطرابی، اختلال وسواس فکری-عملی (OCD) و اختلال خوردن (مانند پرخوری) تجویز می‌شود.
مکانیسم عمل
فلوکستین با افزایش سطح سروتونین در مغز کار می‌کند. سروتونین یک انتقال‌دهنده عصبی است که به تنظیم خلق و خو، خواب و اشتها کمک می‌کند. با مهار بازجذب سروتونین، فلوکستین به افزایش سطح این ماده در سیناپس‌ها کمک می‌کند و در نتیجه می‌تواند به بهبود علائم افسردگی و اضطراب کمک کند.
موارد مصرف
افسردگی عمده
اختلال اضطراب عمومی
اختلال وسواس فکری-عملی (OCD)
اختلال قاعدگی پیش از موعد (PMDD)
اختلال پرخوری
عوارض جانبی
مانند هر داروی دیگری، فلوکستین نیز ممکن است عوارض جانبی داشته باشد. برخی از عوارض جانبی رایج شامل: حالت تهوع، سردرد، بی‌خوابی یا خواب‌آلودگی، کاهش یا افزایش اشتها و اختلالات جنسی (مانند کاهش میل جنسی یا مشکل در رسیدن به ارگاسم) است.
دوره درمان
درمان با این دارو ممکن است چند هفته طول بکشد تا اثرات مثبت آن نمایان شود. پزشکان معمولاً توصیه می‌کنند که دارو را به مدت حداقل 6 تا 12 ماه پس از بهبود علائم ادامه دهید تا از عود افسردگی جلوگیری شود.
توجهات و احتیاط‌ها
این دارو ممکن است در برخی افراد خطر خودکشی را افزایش دهد، به ویژه در جوانان. بنابراین، نظارت دقیق بر بیماران در مراحل اولیه درمان ضروری است. همچنین این دارو ممکن است با سایر داروها تداخل داشته باشد، بنابراین مهم است که پزشک را از تمام داروهای مصرفی خود مطلع کنید. قطع ناگهانی آن می‌تواند منجر به علائم ترک شود، بنابراین اگر نیاز به قطع دارو است، باید تحت نظارت پزشک این کار انجام شود.