یک داروی ضدالتهاب غیراستروئیدی است که برای کاهش علائم روماتیسم مفصلی، میگرن، دیسمنوره، حملات نقرس و آسیب‌های ورزشی به کار می‌رود. همچنین به عنوان تب‌بر و مسکن، به ویژه در دردهای ناشی از التهاب، مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دارو در درمان نوزادان زودرس مبتلا به مجرای شریانی باز نیز کاربرد دارد. ایبوپروفن به صورت خوراکی و تزریق وریدی تجویز می‌شود و اثر آن معمولاً پس از حدود یک ساعت آغاز می‌گردد. اگرچه تأثیر ضدالتهابی ایبوپروفن کمتر از سایر داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی است، اما نحوه عملکرد آن مشابه آن‌هاست و با مهار تولید پروستاگلندین‌ها، فعالیت آنزیم سیکلواکسیژناز را کاهش می‌دهد. این دارو به عنوان یک داروی ژنریک شناخته می‌شود و بیشتر با نام بروفن (Brufen) معروف است. نام‌های تجاری دیگری مانند ادویل (Advil)، موترین (Motrin)، نوروفن (Nurofen) و ژلوفن (Gelofen) نیز برای آن وجود دارد. سازمان بهداشت جهانی، بروفن را در فهرست داروهای ضروری خود گنجانده است. در سال ۲۰۱۸، ایبوپروفن به عنوان ۲۸امین داروی پرمصرف تجویزی در ایالات متحده شناخته شد و در این کشور ۲۴ میلیون بار تجویز گردید. این دارو به منظور کاهش تب، از جمله تب‌های ناشی از واکسیناسیون، و همچنین برای تسکین دردهای خفیف تا متوسط مانند دردهای پس از جراحی، سردرد، دندان‌درد، قاعدگی دردناک، آرتروز و قولنج کلیوی مورد استفاده قرار می‌گیرد. حدود ۶۰ درصد از افراد به تمامی داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی واکنش نشان می‌دهند، در حالی که برخی دیگر تنها به برخی از این داروها پاسخ می‌دهند. همچنین، ایبوپروفن در درمان برخی بیماری‌های التهابی مانند آرتریت ایدیوپاتیک جوانان و روماتیسم مفصلی نیز کاربرد دارد. این دارو همچنین برای درمان پریکاردیت و مجرای شریانی باز تجویز می‌شود.
