برج آزادی، که پیش از انقلاب ۱۳۵۷ به نام برج شهیاد شناخته می‌شد، سازه‌ای به ارتفاع ۴۳ متر در میدان آزادی در تهران، ایران است و به عنوان نماد اصلی این شهر شناخته می‌شود. این برج در سال ۱۳۴۹ هجری خورشیدی توسط حسین امانت، معمار ایرانی، طراحی و تحت نظارت محمد پورفتحی ساخته شد. برج آزادی به عنوان نماد ایران مدرن و به یادبود جشن‌های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی ایران، در یکی از میدان‌های اصلی غرب تهران، که به نام میدان شهیاد سابق و آزادی کنونی شناخته می‌شود، طراحی و ساخته شده است. معماری برج ترکیبی از سبک‌های هخامنشی، ساسانی و اسلامی است. در فضای زیرین این برج، چندین تالار نمایش، نگارخانه، کتابخانه و موزه وجود دارد. این بنا در تاریخ ۲۶ اسفند ۱۳۵۳ با شماره ثبت ۱۰۰۸ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. برج آزادی، نخستین نماد تهران، سال‌ها پیش از برج میلاد، که به عنوان بلندترین برج ایران شناخته می‌شود، ساخته شد و هنوز هم بسیاری آن را نماد اصلی پایتخت ایران می‌دانند. این بنای زیبا که یکی از شاهکارهای معماری معاصر ایران به شمار می‌آید، بین سال‌های ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۰ به دست حسین امانت به منظور گرامیداشت جشن‌های ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی ساخته شد. برج آزادی ترکیبی از معماری هخامنشی، ساسانی و اسلامی است؛ به‌طوری که قوس بیضی‌شکل آن نمادی از طاق کسری به شمار می‌رود و کاشی‌کاری فیروزه‌ای آن از دوره صفوی الهام گرفته شده است. همچنین، شیارهای بالای برج از بادگیرهای یزد اقتباس شده‌اند که در کنار نمادهای معماری مدرن و ساختار بتنی، جذابیت این برج را دوچندان کرده‌اند.
