راکتور هسته‌ای (Nuclear Reactor): دستگاهی است که در آن فرآیند شکافت هسته‌ای کنترل شده انجام می‌شود. این فرآیند انرژی زیادی تولید می‌کند که برای تولید برق یا دیگر کاربردها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
شکافت هسته‌ای (Nuclear Fission): فرآیندی که در آن هسته‌های سنگین (مانند اورانیوم-۲۳۵ یا پلوتونیوم-۲۳۹) به دو هسته کوچکتر تقسیم می‌شوند و انرژی آزاد می‌شود.
ترکیب هسته‌ای (Nuclear Fusion): فرآیندی که در آن دو هسته سبک (مانند هیدروژن) به یک هسته سنگین‌تر ترکیب می‌شوند و انرژی زیادی آزاد می‌کنند. این فرآیند انرژی خورشیدی را تولید می‌کند.
کاهش غنی‌سازی (Depletion): زمانی که درصد ایزوتوپ‌های قابل شکافت در سوخت هسته‌ای کاهش می‌یابد و قدرت تولید انرژی را کاهش می‌دهد.
سوخت هسته‌ای (Nuclear Fuel): ماده‌ای که در راکتور هسته‌ای استفاده می‌شود تا انرژی تولید کند. معمولاً این سوخت شامل ایزوتوپ‌های خاصی از اورانیوم یا پلوتونیوم است.
ایزوتوپ (Isotope): انواع مختلف یک عنصر شیمیایی که تعداد نوترون‌های آن‌ها متفاوت است. به عنوان مثال، اورانیوم-۲۳۵ و اورانیوم-۲۳۸ دو ایزوتوپ مختلف از اورانیوم هستند.
تابش رادیواکتیو (Radioactive Decay): فرآیند خود به خودی که در آن هسته‌های ناپایدار ایزوتوپ‌ها تابش می‌کنند و به هسته‌ای پایدارتر تبدیل می‌شوند.
شعاع فاصله بحرانی (Critical Radius): حداقل شعاع یک زیرساخت هسته‌ای که باعث می‌شود شکافت هسته‌ای به طور پایدار ادامه یابد.
پاسخ ایمنی (Safety Response): واکنش‌های سیستمی برای جلوگیری از بروز خطرات در راکتورهای هسته‌ای، شامل سیستم‌های خنک‌کننده و کنترل ایمنی.
کنترل راکتور (Reactor Control): استفاده از میله‌های کنترل، که معمولاً از جنس بور یا کادمیوم هستند، برای کاهش سرعت فرآیند شکافت هسته‌ای و جلوگیری از افزایش دمای راکتور.
سوخت استفاده شده (Spent Fuel): سوخت هسته‌ای که پس از مدت زمانی در راکتور، انرژی خود را از دست داده و دیگر قادر به انجام فرآیند شکافت نیست.
تأسیسات فرآوری سوخت (Fuel Reprocessing): فرآیندی که در آن سوخت هسته‌ای استفاده‌شده برای بازیابی ایزوتوپ‌های قابل استفاده مجدد و کاهش زباله‌های هسته‌ای پردازش می‌شود.
کلوپ هسته‌ای (Nuclear Core): هسته اصلی راکتور که در آن شکافت هسته‌ای انجام می‌شود و انرژی حرارتی تولید می‌کند.
پیش‌ساز رادیواکتیو (Radiological Precursor): مواد رادیواکتیو که ممکن است در نتیجه یک حادثه هسته‌ای تولید شوند.
ترموهیدرولیک (Thermohydraulics): علم مطالعه رفتار گرمایی و سیالات در راکتورهای هسته‌ای، که شامل انتقال حرارت و جریان سیالات خنک‌کننده است.
پرتوهای ایکس (X-rays): نوعی تابش الکترومغناطیسی با انرژی بالا که در کاربردهای مختلف هسته‌ای و پزشکی استفاده می‌شود.
نیمه‌عمر (Half-life): مدت زمانی که طول می‌کشد تا نیمی از تعداد اتم‌های یک ایزوتوپ رادیواکتیو به هسته‌ای پایدار تبدیل شود.
میکروشتاب‌دهنده (Microacceleration): شتاب‌دهنده‌های کوچک که برای تحقیقات میکروسیستم‌ها یا تولید ذرات انرژی بالا به کار می‌روند.
سطح تابش (Radiation Level): میزان تابش رادیواکتیو در یک منطقه خاص.
پایداری بحرانی (Criticality): وضعیت زمانی که فرآیند شکافت هسته‌ای در یک راکتور یا سیستم هسته‌ای به طور خودکار و پایدار ادامه یابد.