منابع طبیعی: به منابعی اطلاق می‌شود که در طبیعت به‌طور طبیعی وجود دارند و برای انسان‌ها ارزش اقتصادی یا زیست‌محیطی دارند، مانند آب، خاک، جنگل‌ها و معادن.
مدیریت منابع طبیعی: فرایند برنامه‌ریزی، استفاده و حفاظت از منابع طبیعی به‌گونه‌ای که هم به نیازهای فعلی پاسخ دهد و هم منابع را برای نسل‌های آینده حفظ کند.
تنوع زیستی: به تنوع موجودات زنده در یک منطقه یا کره زمین اطلاق می‌شود و شامل گونه‌ها، اکوسیستم‌ها و ژن‌ها می‌شود.
جنگلداری: مطالعه و مدیریت جنگل‌ها، از جمله حفاظت از آنها، استفاده پایدار از چوب و سایر منابع جنگلی و حفظ تنوع زیستی جنگل‌ها.
مرتعداری: مطالعه و مدیریت مراتع به‌منظور استفاده بهینه از آنها برای تغذیه دام و حفظ پوشش گیاهی.
آب‌خوانداری: مدیریت منابع آبی به‌ویژه در مناطق خشک و نیمه‌خشک برای حفظ و استفاده پایدار از آب‌های زیرزمینی.
ارزیابی منابع طبیعی: فرآیند شناسایی، ارزیابی و تعیین میزان موجودی منابع طبیعی در یک منطقه خاص.
محیط زیست: به مجموع شرایط و عوامل فیزیکی، شیمیایی، بیولوژیکی و اجتماعی اطلاق می‌شود که بر زندگی موجودات زنده تاثیر می‌گذارد.
اکولوژی: مطالعه روابط بین موجودات زنده و محیط زیست آنها.
مدیریت پایدار: استفاده از منابع به گونه‌ای که نیازهای نسل حاضر برآورده شود بدون اینکه توانایی نسل‌های آینده برای تامین نیازهای خود کاهش یابد.
آمایش سرزمین: فرآیند برنامه‌ریزی و تخصیص منابع در سرزمین به‌منظور استفاده بهینه از زمین‌ها و منابع طبیعی، در نظر گرفتن جنبه‌های اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی.
پایداری محیط زیستی: حفظ تعادل اکولوژیکی و جلوگیری از تخریب محیط زیست به‌ویژه در اثر فعالیت‌های انسانی.
آلودگی محیط زیست: تغییرات منفی در کیفیت محیط زیست ناشی از عوامل مختلف مانند آلودگی هوا، آب و خاک.
بازسازی اکوسیستم: فرایند بازگرداندن اکوسیستم‌های آسیب‌دیده به وضعیت طبیعی خود.
آب‌شناسی: مطالعه منابع آب‌های سطحی و زیرزمینی و فرآیندهای مرتبط با آنها.
پوشش گیاهی: مجموعه گیاهانی که در یک منطقه خاص رشد کرده و نقش مهمی در اکوسیستم دارند.
مناطق حفاظت‌شده: مناطقی که به‌منظور حفاظت از گونه‌های جانوری، گیاهی و اکوسیستم‌ها از فعالیت‌های مخرب انسان محافظت می‌شوند.
مدیریت اکوسیستم: استفاده از شیوه‌های مدیریتی برای حفظ و بهبود سلامت اکوسیستم‌ها و بهره‌برداری از آنها به‌صورت پایدار.
کشاورزی پایدار: روشی از کشاورزی که با استفاده بهینه از منابع، به حفاظت از محیط زیست و ارتقای کیفیت زندگی در جوامع روستایی کمک می‌کند.
ارزیابی اثرات زیست‌محیطی (EIA): فرآیند شناسایی و ارزیابی اثرات منفی پروژه‌ها و فعالیت‌های انسانی بر محیط زیست قبل از انجام آنها.
حفاظت از منابع طبیعی: تدابیری که برای جلوگیری از تخریب و کاهش منابع طبیعی و محیط زیست انجام می‌شود.
مطالعات خاک‌شناسی: مطالعه ویژگی‌ها و فرآیندهای خاک در رابطه با استفاده از آن در کشاورزی، جنگلداری و سایر کاربردها.
کاهش اثرات تغییرات اقلیمی: تلاش برای کاهش یا تعدیل اثرات منفی تغییرات اقلیمی بر محیط زیست و منابع طبیعی.
