کلمات و اصطلاحات تخصصی رشته خدمات بهداشتی و درمانی
بهداشت (Health): به معنای وضعیت کامل جسمی، روانی و اجتماعی فرد است که تنها به نبود بیماری یا ناتوانی محدود نمی‌شود.
سلامت عمومی (Public Health): شاخه‌ای از بهداشت که به بررسی و پیشگیری از بیماری‌ها و حفظ سلامت جامعه به طور کلی می‌پردازد.
پزشکی پیشگیرانه (Preventive Medicine): شاخه‌ای از پزشکی که به پیشگیری از بیماری‌ها و ارتقای سلامت افراد از طریق اقداماتی مانند واکسیناسیون، غربالگری و آموزش بهداشت می‌پردازد.
توانبخشی (Rehabilitation): فرایند درمانی که هدف آن بازگرداندن عملکرد جسمی، روانی یا اجتماعی افراد به حالت طبیعی بعد از آسیب یا بیماری است.
پرستاری (Nursing): علمی و حرفه‌ای است که به مراقبت از بیماران و حمایت از سلامت افراد در تمامی مراحل زندگی می‌پردازد.
مدیریت بیمارستانی (Hospital Administration): به مدیریت منابع، عملیات، پرسنل و سیاست‌های بیمارستانی اشاره دارد.
اپیدمیولوژی (Epidemiology): علمی است که به مطالعه شیوع، توزیع و عوامل موثر بر بیماری‌ها در جمعیت‌ها می‌پردازد.
فارماکولوژی (Pharmacology): علم بررسی اثرات داروها بر بدن و استفاده از آنها در درمان بیماری‌ها.
روانشناسی سلامت (Health Psychology): شاخه‌ای از روانشناسی که به بررسی تاثیرات روانی بر سلامت و بیماری‌ها می‌پردازد.
آمار بهداشتی (Health Statistics): علم جمع‌آوری، تحلیل و تفسیر داده‌های بهداشتی به منظور ارتقای سیاست‌های بهداشتی و تصمیم‌گیری در سطح کلان.
شناسایی و غربالگری بیماری‌ها (Screening): فرآیند شناسایی افراد در معرض خطر یا بیماری‌های خاص قبل از بروز علائم آن.
پزشکی اجتماعی (Social Medicine): مطالعه تاثیرات اجتماعی، اقتصادی و محیطی بر سلامت و بیماری‌ها و تلاش برای کاهش نابرابری‌ها در سلامت.
کدهای ICD (ICD Codes): سیستم بین‌المللی طبقه‌بندی بیماری‌ها و مسائل مربوط به سلامت که به منظور شناسایی و طبقه‌بندی بیماری‌ها و مشکلات بهداشتی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
شیوه‌های مدیریت سلامت (Health Management Techniques): روش‌ها و شیوه‌هایی برای بهبود سیستم‌های بهداشتی، بهینه‌سازی منابع و ارتقای کیفیت خدمات بهداشتی.
توسعه سلامت (Health Development): فرآیند بهبود مستمر شرایط بهداشتی و ارتقای سطح سلامت جامعه، معمولاً از طریق سیاست‌گذاری، آموزش و نظارت بر خدمات بهداشتی.
برنامه‌ریزی بهداشتی (Health Planning): فرآیند برنامه‌ریزی برای ارائه خدمات بهداشتی موثر با توجه به نیازهای جامعه و منابع موجود.
مراقبت‌های پزشکی اولیه (Primary Healthcare): خدمات بهداشتی و درمانی اولیه که به بهبود سلامت فردی و پیشگیری از بیماری‌ها در سطح پایه می‌پردازد.
پزشکی اورژانس (Emergency Medicine): شاخه‌ای از پزشکی که به درمان فوری و اورژانسی بیماری‌ها و آسیب‌های حاد پرداخته و هدف آن حفظ حیات بیماران در شرایط اضطراری است.
همه‌گیری (Pandemic): شیوع گسترده یک بیماری عفونی در سطح جهانی که تاثیر زیادی بر سلامت عمومی دارد.
پزشکی خانواده (Family Medicine): شاخه‌ای از پزشکی که به مراقبت‌های جامع و مستمر از افراد در تمامی گروه‌های سنی، برای پیشگیری، درمان و مدیریت بیماری‌ها می‌پردازد.
زنجیره انتقال بیماری (Chain of Infection): مجموعه‌ای از مراحل و عواملی که باعث انتقال بیماری‌ها از فرد به فرد می‌شود. این شامل منابع عفونت، راه‌های انتقال، میزبان‌های جدید و شرایط محیطی است.
داده‌کاوی بهداشتی (Health Data Mining): استفاده از تکنیک‌های آماری و الگوریتم‌های کامپیوتری برای استخراج اطلاعات مفید از داده‌های بهداشتی به منظور بهبود کیفیت خدمات بهداشتی و درمانی.
ارزیابی نیازهای بهداشتی (Health Needs Assessment): فرآیند شناسایی و ارزیابی نیازهای بهداشتی جامعه به منظور توسعه و تخصیص منابع به بهترین نحو.
مراقبت تسکینی (Palliative Care): مراقبتی است که برای بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به بیماری‌های مزمن یا پایان‌یافته ارائه می‌شود و هدف آن کاهش درد و ناراحتی است.
