جغرافیای فیزیکی (Physical Geography): جغرافیای فیزیکی به مطالعه ویژگیهای طبیعی زمین مانند کوهها، دریاها، رودخانهها، آب و هوا، خاک و پوشش گیاهی میپردازد. پدیدههای طبیعی مانند زلزلهها، سیلابها، و طوفانها نیز در این شاخه مورد بررسی قرار میگیرند.
جغرافیای انسانی (Human Geography): جغرافیای انسانی به مطالعه تأثیرات انسان بر محیط زیست و همچنین نحوه استقرار انسانها در زمین و نحوه تعامل آنها با محیط میپردازد. این شاخه به بررسی موضوعاتی مانند جمعیت، فرهنگ، اقتصاد، شهرنشینی و سیاستهای محیط زیستی میپردازد.
نقشهبرداری (Cartography): نقشهبرداری علم تهیه، طراحی و تحلیل نقشهها است. این علم شامل روشهای مختلفی برای نمایش اطلاعات جغرافیایی به شکل گرافیکی میشود.
ژئومورفولوژی (Geomorphology): ژئومورفولوژی شاخهای از جغرافیا است که به مطالعه شکلهای سطح زمین و فرآیندهایی که باعث تغییر این اشکال میشوند، میپردازد. این فرآیندها شامل فعالیتهای طبیعی مانند فرسایش، آتشفشانها، یخچالها و باد است.
اقلیمشناسی (Climatology): اقلیمشناسی به مطالعه آب و هوا و الگوهای اقلیمی میپردازد. این شاخه بررسی میکند که چگونه شرایط آب و هوایی در مناطق مختلف زمین تغییر میکند. عوامل مؤثر در اقلیم شامل دما، بارش، رطوبت و فشار جو است.
جغرافیای سیاسی (Political Geography): جغرافیای سیاسی به مطالعه روابط جغرافیایی میان مرزهای سیاسی، دولتها و سازمانهای بینالمللی میپردازد. این شاخه به تحلیل تأثیر جغرافیا بر قدرتهای سیاسی، جنگها و تعارضات بینالمللی نیز پرداخته و به بحثهایی نظیر تقسیمبندی کشورهای مختلف، مرزهای سیاسی، و نفوذ دولتها توجه دارد.
جغرافیای اقتصادی (Economic Geography): جغرافیای اقتصادی به بررسی الگوهای اقتصادی در فضاهای مختلف میپردازد. این شامل تحلیلهایی درباره تولید، توزیع، مصرف کالاها و خدمات و همچنین جغرافیای منابع طبیعی میشود.
جغرافیای جمعیت (Population Geography): جغرافیای جمعیت به مطالعه توزیع و ویژگیهای جمعیت انسانی در سطح زمین و عواملی که بر این توزیع تأثیر میگذارند (مانند مهاجرت، تولد، مرگ و رشد جمعیت) پرداخته میشود.
مدیریت منابع طبیعی (Natural Resource Management): این اصطلاح به مطالعه و برنامهریزی استفاده پایدار از منابع طبیعی زمین (آب، خاک، جنگلها، معادن) میپردازد. هدف اصلی، مدیریت این منابع به گونهای است که نسلهای آینده نیز از آنها بهرهبرداری کنند.
سنجش از دور (Remote Sensing): سنجش از دور به استفاده از دستگاهها و ماهوارهها برای جمعآوری دادهها و اطلاعات جغرافیایی از سطح زمین بدون تماس مستقیم با آن اشاره دارد. این اطلاعات میتواند شامل نقشهبرداری، پایش تغییرات محیطی و تجزیه و تحلیل وضعیت زمین باشد.
سیستمهای اطلاعات جغرافیایی (GIS): GIS فناوری است که برای جمعآوری، ذخیرهسازی، تجزیه و تحلیل و نمایش اطلاعات جغرافیایی استفاده میشود. از این سیستمها برای مدیریت دادههای مکانی، نقشهبرداری و تحلیلهای فضایی استفاده میشود.
زیستمحیطشناسی (Environmental Science): زیستمحیطشناسی به مطالعه روابط میان انسان، محیط زیست و گونههای مختلف جانداران میپردازد. این حوزه شامل بررسی اثرات آلودگی، تغییرات اقلیمی و اثرات انسان بر محیطزیست است.
فرهنگ جغرافیایی (Cultural Geography): فرهنگ جغرافیایی به مطالعه تأثیرات فرهنگها و جوامع مختلف انسانی بر فضای جغرافیایی و نحوه تأثیر جغرافیا بر فرهنگها و رفتارهای انسانی میپردازد.
مکاننگاری (Topography): مکاننگاری به مطالعه ویژگیهای سطح زمین از جمله ارتفاع، شیب، نوع خاک و پوشش گیاهی در یک منطقه خاص اشاره دارد. این اصطلاح بیشتر در نقشهبرداری و مدلسازی محیطزیست کاربرد دارد.
آبشناسی (Hydrology): آبشناسی به مطالعه منابع آب، چرخه آب، و نحوه تعامل آب با دیگر اجزای محیط زیست میپردازد. این علم شامل مطالعه رودخانهها، دریاچهها، اقیانوسها، و بارشها است.