در زبان فارسی، اصطلاح لفت و لیس‌گر به فردی اطلاق می‌شود که به شکلی مستمر و بی‌توجه به اصول اخلاقی و حقوق دیگران، از فرصت‌ها و امکانات موجود برای کسب منافع شخصی سوءاستفاده می‌کند. این واژه دارای بار معنایی منفی است و به طور خاص، به افرادی اشاره دارد که از موقعیت یا جایگاه خود برای سودجویی فردی بهره می‌برند و به منافع جمعی یا حقوق دیگران بی‌اعتنا هستند. این رفتار دربرگیرنده بهره‌برداری غیرمجاز از منابع و موقعیت‌ها برای نفع شخصی است. مشخصه اصلی لفت و لیس‌گر آن است که وی در هر موقعیتی، به دنبال بهره‌برداری از امکانات، چه مادی و چه معنوی، برای خود می‌باشد. این شامل استفاده از اموال عمومی، منابع سازمانی، یا حتی روابط انسانی به نفع خویش است، بدون آنکه به تبعات این اقدامات بر دیگران یا بر کل سیستم توجهی داشته باشد. این افراد عمدتاً به دنبال پر کردن جیب خود و کسب سود شخصی هستند و در این راه، از نادیده گرفتن حقوق دیگران و پایمال کردن آنها ابایی ندارند. یکی دیگر از ابعاد رفتار لفت و لیس‌گر، سوءاستفاده از اعتماد عمومی یا شخصی است. این افراد ممکن است با تکیه بر جایگاه یا روابط خود، دیگران را سرکیسه کنند یا از حسن نیت آنها به نفع خود بهره‌برداری نمایند. به طور کلی، لفت و لیس‌گر نمادی از فرصت‌طلبی افراطی و سودجویی بی‌حد و حصر است که در آن، منافع شخصی بر هر اصل اخلاقی و اجتماعی دیگری ارجحیت می‌یابد.
