عبارت دست پاک بودن در زبان فارسی به معنای بی‌گناه بودن یا پاکدامنی است. این اصطلاح به افرادی اطلاق می‌شود که در کارها و رفتارهای خود، صداقت و درستکاری را رعایت کرده و به نوعی از آلودگی‌های اخلاقی، فساد یا ناپاکی‌ها دور هستند.
ویژگی‌ها
بی‌گناهی: وقتی گفته می‌شود فردی دست پاک است، به این معناست که او در کارهای خود مرتکب خطا یا فساد نشده و از نظر اخلاقی صحیح عمل کرده است.
صداقت: این عبارت همچنین می‌تواند به صداقت و راستگویی افراد اشاره کند. فردی که دست پاک است، به اصول اخلاقی پایبند است و در تعاملات خود با دیگران راستگو و صادق است.
استفاده در فرهنگ و ادبیات: دست پاک بودن در ادبیات و شعر فارسی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد و به عنوان صفتی مثبت برای توصیف شخصیت‌های خوب و نیکوکار به کار می‌رود.