اسیمیلاسیون فرایندی است که طی آن موجودات زنده یا سیستم‌ها، مواد یا اطلاعات خارجی را جذب و به شکل قابل استفاده برای خود تبدیل می‌کنند. در زیست‌شناسی، اسیمیلاسیون شامل جذب مواد ساده مانند گلوکز یا آمینو اسیدها و تبدیل آنها به مولکول‌های پیچیده‌تر مثل پروتئین‌ها، لیپیدها و گلیکوجن است. این فرایند برای تولید انرژی، ساخت سلول‌های جدید و حفظ عملکرد بدن حیاتی است.
در علوم اجتماعی و روان‌شناسی، اسیمیلاسیون به فرایند انطباق فرد یا گروه با فرهنگ، ارزش‌ها و رفتارهای جامعه میزبان اشاره دارد. در این حالت، فرد رفتارها، زبان یا نگرش‌های جدید را می‌آموزد و آنها را در ساختار ذهنی و اجتماعی خود یکپارچه می‌کند تا هماهنگی و پذیرش در محیط جدید ایجاد شود. این کاربرد نشان می‌دهد که اسیمیلاسیون تنها فرایند فیزیولوژیکی نیست، بلکه نقش مهمی در یادگیری و تعامل اجتماعی نیز دارد.