مردان ذرت نام کتابی اثر میگل آنخل آستوریاس می‌باشد، که یکی از آثار برجسته ادبیات آمریکای لاتین به شمار می‌رود و در سال 1949 منتشر شد. این اثر به خاطر ترکیب افسانه‌ها و واقعیت‌های روزمره زندگی دهقانان گواتمالا شناخته می‌شود.
موضوع و مضمون:
داستان حول محور دهقانان گواتمالا می‌چرخد که ذرت را نه تنها به عنوان یک منبع غذایی، بلکه به عنوان یک نماد مقدس و آسمانی می‌نگرند. نویسنده به تضاد بین دهقانان و غارتگران می‌پردازد. غارتگران که به ذرت تنها از جنبه اقتصادی نگاه می‌کنند، در واقع نمایانگر نیروهای استعماری و سرمایه‌داری هستند که به منابع طبیعی و فرهنگی جوامع بومی آسیب می‌زنند. این تضاد، محور اصلی داستان را تشکیل می‌دهد و به نوعی نقدی بر نظام‌های اقتصادی و اجتماعی است که به استثمار و نابرابری منجر می‌شود.
شورش دهقانان علیه غارتگران و استفاده از جادوگران به عنوان نمادهای مقاومت و قدرت بومی، به داستان ابعاد اسطوره‌ای و خیال‌انگیز می‌دهد. این عنصر جادو و افسانه به خواننده این امکان را می‌دهد که به عمق فرهنگ و تاریخ مردم گواتمالا پی ببرد.
سبک نگارش:
آستوریاس در این کتاب از زبانی شاعرانه و توصیفی استفاده می‌کند که به تصویرسازی‌های زنده و رنگین از زندگی و فرهنگ مردم گواتمالا کمک می‌کند. این سبک، حس واقعیت و خیال را به طرز شگفت‌انگیزی در هم می‌آمیزد و به خواننده تجربه‌ای عمیق و احساسی ارائه می‌دهد.
میگل آنخل آستوریاس
میگل آنخل آستوریاس (1899-1974) شاعر، رمان‌نویس و دیپلمات گواتمالایی بود که به عنوان یکی از پیشگامان ادبیات مدرن آمریکای جنوبی (لاتین) شناخته می‌شود. او در سال 1967 جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرد. آستوریاس در جوانی به فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی مشغول بود و با دیکتاتوری مانوئل استرادا کابررا مخالفت کرد. او بخشی از زندگی خود را در تبعید گذراند و در نهایت در مادرید درگذشت. آثار او به غنای فرهنگی و اجتماعی گواتمالا و مبارزات مردم بومی پرداخته و تأثیر عمیقی بر ادبیات معاصر گذاشته است.
