مجلس هلند، که به زبان هلندی Staten-Generaal نامیده می‌شود، عالی‌ترین نهاد قانون‌گذاری در هلند است و از دو مجلس تشکیل شده است: مجلس علیا (سنا) و مجلس سلفی (مجلس نمایندگان). این دو مجلس در باینهوف، واقع در لاهه، گرد هم می‌آیند.
تاریخچه و تحولات
مجلس هلند ریشه در قرن پانزدهم دارد و به عنوان مجمعی از ایالت‌های استانی هلند تحت حکومت دوک‌های بورگوندی شکل گرفت. در سال 1579، در خلال شورش هلند علیه فیلیپ دوم، ایالت‌های شمالی این مجمع را به عنوان مرجع عالی جمهوری هلند معرفی کردند. در سال 1581، این مجمع به عنوان نماینده جمهوری هلند شناخته شد.
پس از انقلاب باتاوی در سال 1795، مجلس هلند دوباره در سال 1814 بازسازی شد و در سال 1815 با تأسیس پادشاهی متحده هلند، به دو مجلس سنا و نمایندگان تقسیم گردید. اصلاحات قانون اساسی در سال 1848 منجر به انتخاب مستقیم اعضای مجلس نمایندگان و گسترش حقوق آن‌ها شد و به نوعی دموکراسی پارلمانی در هلند شکل گرفت.
ساختار و عملکرد
از سال 1918، اعضای مجلس نمایندگان برای چهار سال با رأی مستقیم مردم انتخاب می‌گردند، در حالی که 75 عضو مجلس سنا هر چهار سال یک‌بار توسط شورای استان‌ها انتخاب می‌شوند.
مجلس نمایندگان نقش سیاسی پررنگ‌تری دارد و می‌تواند لایحه‌ها را تغییر داده یا اصلاح کند. اگر میان دولت و نمایندگان مجلس عدم توافقی پیش آید، دولت استعفا می‌کند و ملکه یا پادشاه نخست‌وزیر جدید را تعیین می‌کنند. در صورتی که مقام پادشاه با استعفای دولت موافقت نکند، مجلس منحل و انتخابات جدیدی برگزار می‌گردد. ادامه کار دولت تنها زمانی میسر است که با دو مجلس، به‌ویژه مجلس نمایندگان، همکاری کامل داشته باشد.
مجلس سنا فاقد قدرت تغییر لایحه‌هاست و تنها می‌تواند نظرهای کلی را پیرامون لایحه‌ها به مجلس نمایندگان ابراز کند.
این دو مجلس در موارد خاص، جلسه مشترکی تحت عنوان مجمع متحد تشکیل می‌دهند.
