نقض اجمالی

[ویکی فقه] نقض اجمالی به ناتمام دانستن مقدمه ای غیر معیّن از مقدمات یک دلیل اطلاق می شود و در علم اصول فقه کاربرد دارد.
نقض اجمالی، مقابل نقض تفصیلی، و به معنای منع مقدمه ای غیر معین از مقدمات دلیل است، مانند این که گفته شود:«لیس دلیلک بجمیع مقدماته صحیحا؛ برخی از مقدمات دلیل شما صحیح نیست و در آن کمبودی وجود دارد»؛ البته نقض اجمالی، به شاهد(قرینه و دلیل) خاصی نیاز دارد که عبارت است از اثبات تخلف حکم از دلیل یا اثبات محال بودن لازمه دلیل.
نکته
نقض اجمالی معنای دیگری نیز دارد که فراگیرتر از معنای یاد شده، می باشد.