لغت نامه دهخدا تلاتف. [ ت َ ت ُ ] ( اِ ) شور و غوغا. || ( ص ) مردم چرکین و پلید که از کثافت و نجاست پرهیز نکند و از او نفرت کنند. ( ناظم الاطباء ). رجوع به تلاتوف شود.
