إرشاد الأذهان إلی علم الإیمان یک دوره مختصر و جامع در فقه فتوایی است که از موضوع طهارت تا دیات را شامل می‌شود. این اثر، بدون استفاده از استدلال‌های رایج، مطالب فقهی را به صورت منظم و در قالب‌بندی‌های مشخص ارائه می‌دهد. مؤلف اثر، علامه جمال الدین حسن بن یوسف بن مطهر حلی اسدی (متوفی ۷۲۶ق)، یکی از برجسته‌ترین دانشمندان فقه امامیه بوده و کتاب «إرشاد الأذهان» را به عنوان یکی از معتبرترین منابع فقهی و از شاخص‌ترین آثار باقی‌مانده خود به یادگار گذاشته است.
علامه حلّی، با لقب جمال الدین، ابو منصور، حسن بن یوسف بن علی بن مطهر حلّی و همچنین عنوان مشهور علامه یا علامه علی الإطلاق»در تاریخ ۲۷ رمضان سال ۶۴۷ هجری قمری به دنیا آمد. وی در تاریخ ۲۱ محرم سال ۷۲۶ هجری قمری در شهر حلّۀ مزیدیه دیده از جهان فروبست و در یکی از صحن‌های روضه مبارک امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام در شهر نجف اشرف به خاک سپرده شد.
پدر علامه، شیخ سدید الدین یوسف بن علی بن مطهر حلی، از علمای برجسته و شناخته شده آن زمان بود که جایگاه علمی و اجتماعی والایی داشت. در دوران حضور خواجه نصیرالدین طوسی در حلّه، هنگامی که خواجه از علما درخواست معرفی برجسته‌ترین شخصیت‌ها در علم کلام و اصول داشت، شیخ سدید الدین از جمله کسانی بود که به وی معرفی شد.
علامه حلّی دوران کودکی خود را تحت تربیت پدر و مادر دلسوزش سپری کرد و دایی بزرگوارش محقق حلّی، همانند پدری مهربان بر آموزش او بسیار تلاش کرد. نخستین استاد وی محرم نام داشت که خواندن و نوشتن را به او آموخت. سپس ادبیات عرب، فقه، اصول، حدیث، کلام و قواعد آنها را نزد پدر و دایی خود که هر دو در علوم مختلف از جمله فقه و کلام دارای جایگاه برجسته‌ای بودند فراگرفت.
ذکاوت و تلاش علامه موجب شد که به‌سرعت به محافل بزرگ علمی آن دوران راه یابد. او نزد اساتید برجسته عصر علوم عقلی نظیر منطق، فلسفه، هیئت و علوم دیگر را آموزش دید. تلاش فراوان و استعداد قابل توجهش سبب شد که در سنین جوانی نه‌تنها جایگاه خود را در میان علما تثبیت کند، بلکه بر بسیاری از آنان برتری علمی یابد.