لغت نامه دهخدا
علی مهلبی. [ ع َ ی ِ م ُ هََ ل ْ ل َ ] ( اِخ ) ابن احمد مهلبی لغوی، مکنی به ابوالحسن. وی در نحو و لغت و روایت اخبار و تفسیر اشعار از پیشوایان بشمار می رفت. در نزدالمعز و العزیز والیان مصر تقرب داشت و عهد کافور اخشیدی را نیز درک کرد و او را با ابوالطیب احمد متنبی داستان و مشاجره ای بود. وی در سال 385 هَ. ق. در مصر درگذشت. ( از معجم الادباء چ مارگلیوث ج 5 ص 81 ).
علی مهلبی. [ ع َ ی ِ م ُ هََ ل ْ ل َ ] ( اِخ ) ( علی بلال... ) ابن معاویةبن احمد ازدی مهبلی بصری شیعی. مکنی به ابوالحسن. متوفی در حدود سال 250 هَ. ق. او راست: الرشد والبیان. ( از هدیة العارفین ).