لغت نامه دهخدا ( گوهرآرای ) گوهرآرای. [ گ َ / گُو هََ ] ( نف مرکب ) آراینده گوهر. گوهرآمای. خاصیت بخش. دارای اثر: کواکب را به قدرت کارفرمای طبایع را به صنعت گوهرآرای.نظامی.
فرهنگ فارسی ( گوهر آرا ی ) (صفت ) ۱ - آرایند. گوهر خاصیت بخش موثر: کواکب را بقدرت کار فرمای طبایع را بصنعت گوهر آرای. ۲ - آریش دهند. اصل و نژاد.