لغت نامه دهخدا
گشنه کان.[ گ ُ ن َ ] ( اِخ ) پنج فرسنگی مشرق شیراز محصول شتوی آن دیمی است و صیفی آن از آب چاه اندک شور و تنباکوی آن شهرتی دارد. ( فارسنامه ناصری گفتار دوم ص 194 ).
گشنه کان
گشنه کان.[ گ ُ ن َ ] ( اِخ ) پنج فرسنگی مشرق شیراز محصول شتوی آن دیمی است و صیفی آن از آب چاه اندک شور و تنباکوی آن شهرتی دارد. ( فارسنامه ناصری گفتار دوم ص 194 ).
