لغت نامه دهخدا کنشته. [ ک ِ ن ِ ت َ / ت ِ ] ( اِ ) کنشت: که گبر و ترسا و جهود و بت پرست روا نمی دارد که آتشکده و کلیسیا و کنشته و بتخانه را رنجی رسد. ( راحة الصدور راوندی ).
