لغت نامه دهخدا
کندلی. [ ک َ دَ لا ] ( ع اِ )کندلاء. گیاهی است که به آب دریا روید، معروف به شوری. پوست آن زعفران رنگ است و بدان پوست پیرایند و صمغ آن جهت باه نافع و جید. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
کندلی
کندلی. [ ک َ دَ لا ] ( ع اِ )کندلاء. گیاهی است که به آب دریا روید، معروف به شوری. پوست آن زعفران رنگ است و بدان پوست پیرایند و صمغ آن جهت باه نافع و جید. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
