چرنه

لغت نامه دهخدا

چرنه. [ چ ُ ن َ / ن ِ ] ( اِ ) لوله ابریق و آفتابه و سماور و جز اینها. در تداول مردم خراسان چُنَّد. ( در اصطلاح اهالی فیض آباد محولات بخش تربت حیدریه ).