وشتمونتن در زبان‌های باستانی ایرانی به ویژه در متون زند و پازند، به معنای خوردن و آشامیدن است. این واژه نشان‌دهنده اهمیت عمل تغذیه در زندگی انسان‌ها است.
زبان زند و پازند:
زند به تفسیر و ترجمه متون دینی زرتشتی اشاره دارد که به زبان پهلوی نوشته شده‌اند و شامل تفسیرهایی از اوستا، کتاب مقدس زرتشتی، هستند. این متون به توضیح و تفسیر آموزه‌های دینی می‌پردازند. پازند به زبان یا لهجه‌ای از زبان پهلوی اشاره دارد که در برخی متون زرتشتی و ادبیات مربوط به آن به کار می‌رود و تأکید بیشتری بر جنبه‌های عملی و شعائر دینی دارد.