هودع در زبان عربی به معنای شترمرغ است. این واژه از ریشهٔ «هـ - د - ع» گرفته شده و در منابع معتبر لغوی عربی، از جمله کتاب‌های منتهی الارب و اقرب الموارد، به این معنا تصریح شده است. کاربرد این لغت بیشتر در متون کهن و ادبیات کلاسیک عربی دیده می‌شود و اشاره به یکی از جانوران شناخته‌شده در محیط‌های بیابانی دارد. شترمرغ به عنوان بزرگ‌ترین پرندهٔ جهان، ویژگی‌های منحصربه‌فردی دارد که از دیرباز توجه ادیبان و طبیعت‌دانان را به خود جلب کرده است. این پرنده با توانایی دویدن با سرعت بالا و سازگاری با اقلیم‌های خشک، در فرهنگ و ادبیات ملل مختلف، از جمله در میان عرب‌زبانان، نماد استقامت و سرعت محسوب می‌شود. بنابراین، انتخاب واژهٔ هُودَع برای اشاره به این حیوان، نشان‌دهندهٔ دقت نظر گویش‌وران عربی در نام‌گذاری موجودات است. در بررسی‌های لغوی، توجه به ریشه‌شناسی واژگان از اهمیت بالایی برخوردار است. واژهٔ هُودَع نمونه‌ای از غنای زبان عربی و دقت آن در بیان مفاهیم است. امروزه نیز اگرچه ممکن است این واژه کمتر در گفت‌وگوهای روزمره به کار رود، اما در متون تخصصی، تاریخی و ادبی، جایگاه خود را حفظ کرده و به عنوان یک اصطلاح معتبر شناخته می‌شود.