نگماردن در زبان فارسی، در تقابل با واژه گماردن قرار می‌گیرد. گماردن به معنای منصوب کردن، تعیین کردن، گماشتن یا واگذاری مسئولیتی به فردی است. در مقابل، نگماردن به معنای عدم انتصاب، عدم تعیین، عدم گماشتن یا عدم واگذاری مسئولیت به شخصی است. این واژه بیانگر امتناع از برعهده‌گیری وظیفه‌ای، عدم پذیرش سمتی، یا رد کردن پیشنهادی برای انجام امری است. در ادبیات و متون رسمی، نگماردن می‌تواند نشان‌دهنده استقلال، عدم تمایل به پذیرش قدرت یا وظایف تحمیلی، یا حتی مخالفت با یک رویه خاص باشد.
در بافت‌های رسمی و اداری، می‌تواند کاربردهای متعددی داشته باشد. به عنوان مثال، یک سازمان ممکن است فردی را برای سمتی نگمارد؛ این امر می‌تواند ناشی از دلایل مختلفی چون عدم کفایت فرد، وجود گزینه‌های بهتر، یا سیاست‌های داخلی سازمان باشد. از سوی دیگر، فرد نیز ممکن است سمت یا مسئولیتی را نگمارد؛ این انتخاب می‌تواند بیانگر عدم تمایل به پذیرش وظایف، ترجیح منافع شخصی بر منافع سازمانی، یا اعتراض به شرایط موجود باشد. در تمام این موارد، نگماردن بیانگر یک تصمیم قاطع و رسمی در زمینه انتصاب یا عدم انتصاب است.