لغت نامه دهخدا نهبل. [ ن َ ب َ ]( ع ص ) مرد پیر. ( مهذب الاسماء ). شیخ مسن. ( از متن اللغة ). مسن. ( اقرب الموارد ). شیخ نهبل؛ پیر کلانسال. ( منتهی الارب ). تأنیث آن نهبلة است. ( از اقرب الموارد ).
