لغت نامه دهخدا نضور. [ ن ُ ] ( ع اِمص ) خوبی و تازه روئی. ( از آنندراج ) ( منتهی الارب ). || ( مص ) نضرة. نَضَر. نضارة. ( اقرب الموارد ) ( المنجد ). نَضر. ( المنجد ). رجوع به نَضَر و نضارة شود.
