نبهاء

لغت نامه دهخدا

نبهاء. [ ن ُ ب َ ] ( ع ص، اِ ) ج ِ نَبِه. رجوع به نبه شود. || ج ِ نَبَه، بمعنی فطن و زیرک و ذونباهة. رجوع به نبه شود.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
قمبل
قمبل
نسل
نسل
داشاق
داشاق
عزیز
عزیز