لغت نامه دهخدا
نبحز. [ ن َ ح َ ] ( اِخ ) مؤلف قاموس کتاب مقدس آرد: نبحز [ به معنی: صداکننده ] بت عوّیان است و او مثل انوبس است که خدای مصریان بود و شاید سنگی که بر صخره در کنار راه قدیم دربالای نهر کلب بوده تمثال همین بت و اسم نهر هم از اسم وی گرفته شده باشد. ( از قاموس کتاب مقدس ص 870 ).
