کلمهی «ناویختن» به معنای آویزان نکردن یا نیاویختن است و در متون فارسی قدیمی و محاورهای برای اشاره به عدم آویختن چیزی به کار میرود. این واژه از ساختار منفی «نـ» و ریشه «آویختن» ساخته شده است و بار معنایی آن نشاندهندهی امتناع یا خودداری از انجام عمل آویزان کردن است. به بیان ساده، «ناویختن» یعنی چیزی را به جایی ننداختن یا آویزان نکردن. این واژه در متون ادبی و تاریخی بیشتر برای توصیف رفتار، شیوه چیدمان یا برخورد با اشیاء و ابزارها به کار رفته است. هممعنی آن در فارسی امروز میتواند «آویزان نکردن»، «نیاویختن» یا حتی «نگذاشتن» باشد. در کاربرد ادبی، گاهی این کلمه برای ایجاد تأکید بر پرهیز یا خودداری از عملی نیز استفاده میشود.