میزان پذیری در علوم مهندسی، که معادل انگلیسی آن Adjustability است، به توانایی یک دستگاه، ابزار یا سیستم برای تنظیم و تصحیح عملکرد خود اشاره دارد. این ویژگی به مهندسان و کاربران امکان می‌دهد تا پارامترهای دستگاه را مطابق نیاز و شرایط کاری تغییر دهند و عملکرد بهینه‌ای از آن دریافت کنند. میزان پذیری در بسیاری از حوزه‌های مهندسی، از جمله مکانیک، الکترونیک، سیستم‌های کنترل و تجهیزات دقیق، اهمیت ویژه‌ای دارد.
در کاربردهای عملی، میزان پذیری می‌تواند شامل تغییر موقعیت اجزا، شدت عملکرد، زاویه حرکت، دما، فشار یا سایر پارامترهای مؤثر بر کارکرد دستگاه باشد. برای مثال، در یک دستگاه صنعتی، این قابلیت به اپراتور اجازه می‌دهد تا سرعت حرکت، فشار یا زاویه ابزار را تنظیم کند تا بهترین نتیجه تولید شود و از آسیب به قطعات یا کاهش کیفیت محصول جلوگیری گردد.
از نظر طراحی مهندسی، وجود این قابلیت باعث انعطاف‌پذیری، طول عمر بیشتر دستگاه و کاهش خطاهای عملیاتی می‌شود. دستگاه‌هایی که میزان پذیری بالایی دارند، قابلیت سازگاری با شرایط متفاوت محیطی و نیازهای متغیر کاربری را دارند و در نتیجه کارایی و ایمنی آن‌ها افزایش می‌یابد. به همین دلیل، این ویژگی یکی از شاخص‌های کلیدی در طراحی سیستم‌ها و تجهیزات مهندسی به شمار می‌رود.
