لغت نامه دهخدا ( میحوحة ) میحوحة. [ م َ ح َ ] ( ع اِ ) نوعی از رفتار نیکو. ( منتهی الارب از ماده م ی ح ) ( آنندراج ). نوعی از رفتار نیکو و خرامان. ( ناظم الاطباء ).میحوحة. [ م َ ح َ] ( ع مص ) میح. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به میح شود.
