لغت نامه دهخدا منقود. [ م َ ] ( ع ص ) پول نقد و حاضر و آماده. ( ناظم الاطباء ). || نقدیافته. نقدینه یافته: همه گرانبار دو اجر جزیل و دو ثواب جمیل با مساکن خویش رفتندی یکی منقود از خزاین سلطان و یکی موعود از حضرت رحمان. ( ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 420 ).
