لغت نامه دهخدا ( منافطة ) منافطة. [ م ُ ف َ طَ ] ( ع مص ) کفک انداختن دیگ. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). محیطالمحیط این معنی را در ذیل باب تفاعل ( تنافط ) آورده و گوید در بعضی از نسخ باب مفاعله نیز دیده شد.
