لغت نامه دهخدا مفذ. [ م ُ ف ِذذ ] ( ع ص ) شاة مفذ؛ گوسپند یک بچه زاده، و لایقال ناقة مفذ، زیرا شتر در یک شکم بیش از یک بچه نمی آورد. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). مُفِذَّة. ( اقرب الموارد ).
