لغت نامه دهخدا
مظماء. [ م ِ ] ( ع ص ) مرد سخت تشنه. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). معطاش. ( اقرب الموارد ) ( محیط المحیط ).
مظماء. [ م َ م َءْ ] ( ع اِ ) ( از «ظم ء» ) جای تشنگی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). موضع تشنگی از زمین. جای تشنگی از زمین. ( از محیطالمحیط ) ( از اقرب الموارد ).