مردرندی یک مصدر مرکب و از مصطلحات ادبیات عرفانی و اخلاقی است. این واژه به‌صورت حامص مرکب، به معنای عمل و شیوه‌ی مرد رند به‌کار می‌رود و بیانگر کیفیتی از رفتار و منش است که برآمده از خصایل رندان و آزادگان می‌باشد. مفهوم رند در ادبیات عرفانی فارسی، فراتر از معنای ظاهری خود، به شخصی وارسته، آزاده، و دور از تظاهر اطلاق می‌شود که با دنیایی از ظرافت‌های اخلاقی و معنوی شناخته می‌شود. بنابراین، مردرندی به مجموعه‌ای از کنش‌ها و سکنات انسانی اشاره دارد که متصف به صفاتی چون عزت نفس، سخاوت، بی‌اعتنایی به ظواهر فریبنده‌ی دنیا، و در عین حال، پایبندی به اصولی ژرف و انسانی است. برای درک دقیق‌تر دامنه‌ی معنایی این ترکیب، لازم است به مدخل اصلی رند در فرهنگ‌های معتبر مراجعه گردد. در آنجا با بسط مفهوم رند، ویژگی‌های او و نمودهایش در متون ادبی، درک مفهوم مرکب مردرندی نیز به‌صورت کامل‌تر و روشن‌تری میسر خواهد شد.
