کلمهی «متواقح» در فارسی به معنای افراد یا رفتارهایی است که گستاخ، بیپروا یا بیشرم هستند و خلاف ادب و نزاکت عمل میکنند. این واژه در متون ادبی و تاریخی برای توصیف کسانی به کار رفته که حریم دیگران را رعایت نمیکنند یا بهگونهای رفتار میکنند که ناپسند، بیحیا یا گستاخانه است. متواقح معمولاً با رفتاری همراه است که موجب ناراحتی، تعجب یا اعتراض دیگران میشود و نشاندهنده فقدان اخلاق یا رعایت حدود اجتماعی است. در ادبیات کلاسیک فارسی، نویسندگان و شاعران از این واژه برای نکوهش رفتارهای بیشرمانه یا گستاخانه افراد استفاده میکردهاند. از نظر معنایی، متواقح با واژههایی مانند بیشرم، گستاخ، بیحیا، پررو و وقیح هممعنی است. کاربرد این واژه اغلب بار منفی دارد و برای هشدار یا نکوهش رفتارهای ناپسند به کار میرود.
