لغت نامه دهخدا متئم. [ م ُ ءِ ] ( ع ص ) ( از «ت ٔم » ) زن دوگانه زاینده. ( آنندراج ). زنی که پیوسته دوگان می زاید. ( ناظم الاطباء ). اتأمت المراءة، دوگانه زاد زن، امراءة متئم نعت است از آن. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به متآم و متأم شود.
