لشگون

لغت نامه دهخدا

لشگون. [ ل َ ] ( اِخ ) دهی از دهستان تراکمه بخش کنگان شهرستان بوشهر، واقع در 114هزارگزی جنوب خاوری کنگان، کنار راه فرعی لار به گله دار. جلگه، گرمسیر و مالاریائی و دارای 185 تن سکنه. شیعه، فارسی زبان. آب آن از چاه، محصول آنجا غلات و تنباکو و شغل اهالی زراعت است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 7 ).
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
مأوا
مأوا
کریم
کریم
منعقد
منعقد
با دقت
با دقت