لغت نامه دهخدا
لخصاء. [ ل َ ] ( ع ص ) تأنیث الخص. زن ِ گوشت گرفته بام چشم. || زن آماسیده اطراف چشم. ( منتهی الارب ).
- عین ٌ لخصاء؛ چشمی که کوره وی گوشتین بود و ستبر. ( مهذب الاسماء ).
لخصاء. [ ل َ ] ( ع ص ) تأنیث الخص. زن ِ گوشت گرفته بام چشم. || زن آماسیده اطراف چشم. ( منتهی الارب ).
- عین ٌ لخصاء؛ چشمی که کوره وی گوشتین بود و ستبر. ( مهذب الاسماء ).