در زبان و ادبیات فارسی، واژه‌ی لاتَکلیف به صورت مرکب و با صفت عربی به کار رفته است. این ترکیب به‌صورت لا تَکلیف نوشته می‌شود و در متون رسمی و ادبی به شکل بلاتکلیف نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد. این صفت به فردی اطلاق می‌شود که در وضعیتی نامشخص و سرگردان به سر می‌برد و فاقد تکلیف یا وظیفه‌ای مشخص است. چنین شخصی در موقعیتی مبهم قرار دارد و نمی‌داند چه باید بکند یا چه تصمیمی اتخاذ نماید. کاربرد این واژه بیشتر در بافت‌های ادبی، رسمی و تحلیلی مشاهده می‌شود و برای توصیف افرادی به کار می‌رود که در شرایط دشوار یا پیچیده، فاقد جهت‌گیری روشن هستند. بنابراین لاتکلیف یا بلاتکلیف بیانگر نوعی سردرگمی و عدم قطعیت در رفتار یا موقعیت فرد است.
