در متون کهن طبّ سنتی و فرهنگ‌های لغت تخصصی، واژه‌ای تحت عنوان قولوولی به‌کار رفته است که به‌عنوان یک لغت معرّب شناخته می‌شود. معرّب به واژه‌هایی اطلاق می‌گردد که ریشه‌ای غیرعربی داشته و با تطبیق با قواعد زبان عربی، وارد این زبان شده‌اند. این واژه نمونۀ بارزی از تأثیرپذیری و تعامل زبانی میان فرهنگ‌های مختلف در حوزۀ دانش است. بر اساس مستندات موجود در منابع معتبری همچون فهرست مخزن‌الادویه، این لغت به‌صورت ماءالعسل ترجمه و تعریف شده است. ماءالعسل در اصطلاح، به مایعی اطلاق می‌شود که از عسل به‌دست می‌آید. این فرآورده معمولاً با رقیق کردن عسل در آب و گاهی جوشاندن یا تخمیر ملایم آن تهیه می‌شود و در زمرۀ داروها یا شربت‌های مقوّی و مغذّی جای می‌گیرد. کاربرد این قبیل واژگان در متون تاریخی، علاوه بر غنای زبانی، گویای پیوند عمیق حوزۀ علوم پزشکی و داروسازی با میراث لغوی و فرهنگی است. بنابراین، قولوولی تنها یک اصطلاح قدیمی نیست، بلکه نشانه‌ای از تبادل علمی و فرآیند ورود مفاهیم داروشناسی از تمدن‌های گوناگون به گنجینۀ علم اسلامی و فارسی به‌شمار می‌رود.
