لغت نامه دهخدا
قموع. [ ق َ ] ( ع ص ) آنکه را در بن مژه قرحه دمد یا فسادی در کنج چشم حادث شود یا رنگ گوشت کنج چشم وی سرخ یا برگشتگی پیدا کند و کم بینا شود از روانی اشک. ( از منتهی الارب ). رجوع به قَمَع شود.
قموع
قموع. [ ق َ ] ( ع ص ) آنکه را در بن مژه قرحه دمد یا فسادی در کنج چشم حادث شود یا رنگ گوشت کنج چشم وی سرخ یا برگشتگی پیدا کند و کم بینا شود از روانی اشک. ( از منتهی الارب ). رجوع به قَمَع شود.
