لغت نامه دهخدا
صالح و طالح متاع خویش نمودند
تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.حافظ.ز عرض حال که نفتد قبول یار چه حظ
چو گل به باغ نمی آید از بهار چه حظ.واله هروی.
قبول افتادن
صالح و طالح متاع خویش نمودند
تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.حافظ.ز عرض حال که نفتد قبول یار چه حظ
چو گل به باغ نمی آید از بهار چه حظ.واله هروی.