«قاضی نورالله شوشتری» زاده ۹۵۶ هجری قمری در شوشتر و درگذشته ۱۰۱۹ هجری قمری در هند، از بزرگ‌ترین عالمان شیعه در قرن دهم و یازدهم هجری بود. وی از نخستین شخصیت‌هایی بود که در هند به‌طور علنی به تشیع گروید و در ترویج مذهب اهل‌بیت علیهم‌السلام نقش برجسته‌ای ایفا کرد.
سید نورالله شوشتری در شوشتر متولد شد و پس از تحصیل در زادگاهش، به مشهد رفت و از محضر علمای بزرگی چون علامه عبدالواحد شوشتری بهره‌مند گردید. وی در علوم فقه، اصول، کلام، حدیث، رجال، شعر و ادب سرآمد بود و آثار متعددی از خود به یادگار گذاشت. از جمله مهم‌ترین آثار وی می‌توان به «مجالس المؤمنین» در زندگینامه علمای شیعه و «احقاق الحق» در اثبات حقانیت مذهب تشیع اشاره کرد.
قاضی نورالله شوشتری در سال ۱۰۱۹ هجری قمری در هند به شهادت رسید و به همین دلیل به «شهید ثالث» نیز معروف است. وی با جهاد علمی و فرهنگی خود در هند، تأثیر عمیقی بر گسترش مذهب تشیع در آن منطقه گذاشت و نامش در تاریخ علم و دین جاودانه شد.
