کلمه‌ی «فقلیلا» یک واژه‌ی عربی است که به معنای «کم، اندک، مختصر» به کار می‌رود. این واژه معمولاً برای بیان کمیت اندک چیزی یا میزان اندکی از یک ویژگی به کار می‌رود. در قرآن کریم هم این کلمه به همین معنا آمده است، برای مثال برای اشاره به کم بودن چیزی نسبت به حد انتظار یا نیاز.
به طور کلی، «فقلیلا» از ریشه‌ی «قَلَّ» در عربی گرفته شده است که معنای «کم بودن» یا «اندک شدن» می‌دهد. اضافه شدن «یلا» به صورت نحوی برای تأکید بر کمیت اندک است. بنابراین وقتی می‌گویند «فقلیلا»، یعنی مقدار یا تعداد چیزی واقعاً بسیار کم است و شاید به اندازه‌ای ناچیز که ارزش توجه چندانی ندارد.
در کاربرد روزمره یا ادبیات عربی، این واژه هم جنبه‌ی کمی دارد و هم نوعی تأکید بر کم بودن، مانند وقتی می‌گویند: «نجاحه کان فقلیلا» یعنی «موفقیت او بسیار اندک بود». به همین ترتیب، در ترجمه‌های فارسی اغلب معادل‌هایی مثل «کم، اندک، ناچیز یا محدود» برای آن استفاده می‌شود.
